Moje pierwsze zetknięcie z Pacmanem sięga czasów bardzo wczesnego dzieciństwa. Jednak pomimo tych wielu (no, może nie aż tak wielu) lat, zbieranie kulek w labiryncie i uciekanie przed duszkami nadal sprawia mi przyjemność.  To, co wyróżnia Pac-Guy 2 wśród innych pozycji gatunku, to fabuła. Nie jest może zawiła niczym historia Fiorelli, Esmeraldy czy innej Rosalindy, jednak zwróciła moją uwagę. W miarę przechodzenia kolejnych poziomów zdobywamy coraz więcej informacji, rzucających nieco światła na całą sprawę. Na plus dla tytułu należy zaliczyć także design poziomów. Pierwsza "partia" plansz może nie powala na kolana, jednak "z czasem" robią się one coraz bardziej oryginalne i znacznie odbiegają od wszystkim nam dobrze znanych labiryntów.  Oprawa audiowizualna nie powala na kolana jakością, ale buduje swój specyficzny klimat. Po dłuższej zabawie gra nie pozwala o sobie zapomnieć. Wszystkie jej aspekty stanowią jakby... jedną całość.  Miód Pac-Guy 2 możnaby przelać do ogromnych baryłek, jednak szybko wypiłoby się ich zawartość. Poziomów jest zaledwie 12, a pokonywanie każdego z nich nie nastręcza zbyt dużych trudności. Na szczęście, po czasie chce się do nich wracać. Pac-Guy 2 jest jedną z tych gier, których, po zainstalowaniu w naszych komputerach, nie będziemy chcieli nigdy usunąć. Polecam.