Gier z gatunku „ukrytych obiektów”, za sprawą ich dużej popularności, powstają tysiące. Dlatego też jako gracze mamy możliwość, a nawet obowiązek, wybrzydzać i oczekiwać po kolejnych tytułach jak najwięcej dobrego. Jeśli śledzicie recenzje casuali w Victory Games, zapewne pamiętacie, że nieczęsto obsypuję gry słabymi notami. Cóż, dystrybutorzy również starają się dbać o jakość i spośród ogromu tytułów dokonują właściwej ich zdaniem selekcji. Niemniej jednak dziś chciałbym przedstawić tytuł, który nie wywarł na mnie najlepszego wrażenia. Podwodne Skarby to przykład na to jak nie powinny wyglądać gry ze wspomnianego casualowego gatunku. Ale po kolei...

 Oklepany motyw archeologów szukających skarbów wiecznie żywy. Przyznam się, że nie zgłębiałem uważnie fabuły, gdyż zwyczajnie czuję przesycenie widząc w kolejnej grze te same schematy, na których wzorowały się już setki innych tytułów. Niemniej jednak w rozgrywce mamy za zadanie odszukać zaginionego dziadka, przy okazji prowadząc rodzinny interes poszukiwaczy podwodnych skarbów. Jak to zwykle bywa, odwiedzamy kolejne lokacje, odszukujemy przedmioty z listy i powoli przesuwamy historię do przodu. I tu pojawia się pierwszy i największy zawód. Gra jest strasznie trudna, ale w takim sensie, że z wielkim bólem przychodzi nam odszukiwanie kolejnych ukrytych przedmiotów. Zwyczajnie na planszy znajduje się za dużo rzeczy, a te poszukiwane przez nas są tak dobrze ukryte przez grafików, że chyba tylko oni sami wiedzą, gdzie te przedmioty leżą. Są one zbyt małe, pochowane, dlatego często musimy korzystać z podpowiedzi. Dodatkowo jakość grafik nie jest najlepsza, a to tylko pogłębia frustrację.

 Kolejnym minusem jest liczba lokacji. Autorzy, zapewne z oszczędności, przez całą grę wykorzystują dosłownie te same lokacje, stąd po pewnym czasie szukanie przedmiotów po naszym biurze, muzeum, czy egipskiej ulicy staje się nudne. Na plus grze można zaliczyć jakość mini gier, które są dosyć zróżnicowane i przyjemne, a także fakt, że lokacje są przynajmniej odrobinę trójwymiarowe, co oznacza, że możemy poszukiwać przedmiotów w szafkach, czy ukrytych skrytkach. Jeśli chodzi natomiast o żywotność tytułu, to grę ukończyłem w 2 popołudnia bezstresowej, powolnej zabawy, czyli ok. 5-6 h. Czy to dużo? Raczej mało, tym bardziej, że straciłem sporo czasu na szukanie bezsensownie pochowanych przedmiotów.

 Jak wspomniałem, graficznie gra prezentuje się kiepsko, gdyż grafiki mają słabą jakość i rozmywają się, co jest frustrujące, gdyż przez to ciężko jest odnaleźć pożądany przedmiot. O muzyce nie mogę powiedzieć ani nic dobrego, ani nic złego. Coś w tle sobie brzdąka, nie tworzy klimatu, ale też nie przeszkadza.

 Podsumowując, Podwodne Skarby nie przekonały mnie do siebie. Nie bawiłem się wyśmienicie, nie odkryłem nowych rozwiązań. W gąszczu gier z gatunku „ukrytych obiektów” lepiej sięgnąć po inny tytuł, gdyż są ich setki i wcale nie trzeba narażać się na frustrację i ryzykować niezadowolenie z zabawy. Bo gry przede wszystkim mają dawać radość.