Od czasu Jumper Two nie grałem w grę, która nie dość, że pobudza moje szare komórki to wymaga małpiej wręcz zręczności. A wszystko dlatego, że chociaż sterowanie ogranicza się do kilku klawiszy, tylko prawidłowe operowanie nimi pozwoli na przejście etapu. Ale po kolei.  Poyo jest mieszkańcem piekua. Piekuo jest tak dziwacznym i niewyraźnym miejscem, że postanowił się z niego wynieść. Nie jest to zadanie proste, bowiem właz przenoszący do innego wymiaru znajduje się na samym dole jego czeluści. Dotrzeć tam może tylko silny, zwinny i sprytny osobnik. I właśnie na takiego Poyo kandyduje z Twoją pomocą.  Charakterystyczną umiejętnością tytułowego stworka jest przemieszczanie się w podprzestrzeni. Tym szybkim ruchem potrafi przechodzić przez niektóre ściany, a na pewno pokonywać odległości niedostępne w normalnym skoku. Problem w tym, że w dalszych etapach, wykonanie podskoku, przemieszczenia i ominięcia śmiertelnych pułapek wymaga takiej synchronizacji, jaka potrzebna jest do zagrania skomplikowanego utworu na pianinie.  Poyo to wyśmienita gra dla osób cierpliwych i wytrwałych. Jedną planszę można próbować przechodzić kilkadziesiąt razy. Jeszcze trudniejsze mogą się okazać "bossowie" w każdym dziesiątym etapie. Ich pokonanie pozwala przejść do następnego świata o odmiennych krajobrazach i elementach. Trzeba być szybszym i zręczniejszym niż poprzednio. Jeżeli ten krótki opis was nie zniechęcił i nie przeraża was mała rozdzielczość ekranu, nie wahajcie się!