Tydzień temu napisałem recenzję niezbyt udanych i wyróżniających się z tłumu Real Checkers. Najwidoczniej nie zniechęciło to twórców, gdyż stworzyli kolejną produkcję z serii „prawdziwych”, tym razem z dominem w roli głównej. Jak rzecze encyklopedia, owa gra znana była już Chińczykom, Hebrajczykom i Grekom, a w Europie rozpowszechniła się dopiero w XVIII wieku (co jest nieco dziwne, zwłaszcza, że Grecja leży znajduje się w tym kontynencie) . Tak jak i warcaby, to również ma wiele odmian, na szczęście autorzy skupili się na tej tradycyjnej wersji i nie wybrali jednej z ponad 100 odmian (!) . Jeśli zapomniałeś zasady domina, krótko ci je przypomnę: każdy gracz układa kamienie na stole tworząc łańcuch, w którym stykające się połówki kamieni muszą być identyczne. Celem jest pozbycie się jak najszybciej swoich kamieni. Za wygrany pojedynek zdobywana jest określona liczba punktów, kto zdobędzie więcej niż sto – wygra. Łatwe? A jakże, przejdźmy zatem do następnego punktu programu. Niestety, mimo, iż we ww. warcabach istniał tryb dla dwóch graczy, tutaj go nie ma. Próbą naprawienia tego niewątpliwego błędu było stworzenie możliwości gry z maksimum trzema komputerowymi przeciwnikami. Jak wygląda to w praktyce? O ile pojedynek z trojgiem ma sens, z jednym już nie. Powodem jest niezadowalający poziom sztucznej inteligencji – samotny bot nie jest w stanie pokonać człowieka. Tak więc, zgodnie ze stwierdzeniem „w kupie siła”, wyzwania należy szukać w pozostałych wyborach. Grafika to atut Real Dominoes. Kostki domina wykonane są schludnie – nawet na najniższej rozdzielczości nie można narzekać na wygląd. Jak jest z muzyką? Ciężko powiedzieć, gdyż gra jest praktycznie niema. Jedynym odzewem głośników jest charakterystyczne klikniecie podczas przerzucania pomiędzy elementami głównego menu. Real Dominoes prezentuje wręcz identyczny poziom co Real Checkers. Słabość sztucznej inteligencji została zasłonięta grą z kilkoma wirtualnymi przeciwnikami, zapomniano jedynie o tak małym i nieważnym elemencie w grze wieloosobowej jak tryb dla dwóch graczy. Gdyby nie to potknięcie, tytuł ten zasługiwałby na srebro. W zaistniałych okolicznościach mogę dać tylko i wyłącznie brąz.