Wbrew swojej nazwie, Wilkanoid nie ma nic wspólnego z wilkami. Z całą pewnością jest to jednak kolejna wersja klasycznego arkanoida. Zasad tej wyjątkowo popularnej gry nie ma oczywiście sensu nikomu przypominać, więc skupmy się na tym, czym produkcja ta różni się od innych jej podobnych. A tych różnic jest całkiem sporo. Miłe wrażenie robi panel opcji, w którym oprócz zmian dotyczących na przykład ścieżki dźwiękowej, możemy także ustalić opcje wpływające na samą rozgrywkę, takie jak zmiana prędkości piłki, ilość początkowych żyć (aczkolwiek w trakcie gry zdobywa się je na tyle często, że nie ma to większego znaczenia), oraz częstotliwości zdobywania tak zwanych power upów, czyli dodatkowych możliwości, ułatwiających rozgrywkę. Trzeba przyznać autorom gry, że przyłożyli się do tego akurat elementu rozgrywki, co zaowocowało dużą ilością dość oryginalnych, a nawet nietypowych dla arkanoida ulepszeń, wśród których znajduje się na przykład... krasnoludek. To, w jaki sposób działa, odkryjecie już w trakcie gry.

 Na początku rozgrywki mamy możliwość wyboru dwóch przygotowanych światów, z motywem technologii lub obcych (trzeci, magiczny, jest niedostępny w darmowej wersji), lub - miła niespodzianka, skorzystania z bardzo ciekawego edytora plansz, oraz zmyślnego "manipulatora". Dodatkowe etapy możemy także ściągnąć z internetu.

 Mimo wszystko nie jest to według mnie udana wersja arkanoida, czyli taka, nad którą chciałoby się spędzić więcej czasu. Dzieje się tak między innymi za sprawą często nieprzewidywalnego zachowania piłeczki. Z kolei w trybie gry w oknie gra często zawiesza się na chwilę, co też nie poprawia grywalności. Również same power upy, choć zmyślne, nie sprawiają, że gra nabiera rumieńców. To, co z kolei warto pochwalić, to oryginalne podejście do samego wyglądu plansz. Niekiedy nabierają one bowiem formy wewnętrznych gierek, gdzie aby zwolnić dostęp do konkretnej części planszy, należy wcześniej wcisnąć właściwy przycisk.