Wprawdzie nie jest to w pełni gra, ale można zaliczyć ją do tej kategorii. Mówię o niczym innym jak Ball Droppings – najprostszej i zarazem najbardziej pomysłowej produkcji, w jakie miałem okazję zagrać. Większość tytułów na początku wita nas pięknymi animacjami bądź intrem. Tutaj tego nie znajdziesz. Jedyne co zobaczysz to jedno, wielkie, puste czarne pole. Zapewne bez przeczytania tej recenzji wiele osób pomyśli: „Co jest? Gra się zacięła?”. Nic bardziej mylnego. To, co zobaczycie jest właśnie c a ł y m tłem gry! I wcale nie jest to minusem. Bo czy poeta podczas pisania wierszy ma już zapełnione strony, czy stworzenie świata nie zaczęło się od zera? Nasuwają się kolejne pytania, a mianowicie, o jakie tworzenie chodzi? Wszystko jest jasne już po kilku sekundach, gdy na czarnym ekranie dojrzymy spadającą kropkę, która po chwili znowu wpada tam, gdzie monitor nie dochodzi. Po chwili spadnie zaś nowa, a jej los będzie taki sam. Nadal nie jesteś pewny celu zabawy? Naciśnij lewy przycisk myszy i przeciągnij. Na ekranie pojawiła się cienka, biała kreska. Gdy zrobimy ją pod miejscem spadania kulek, te odbiją się i zgodnie z zasadami fizyki polecą w dany kierunek. I na tym polega cała zabawa, na odbijaniu kulek. Czy na pewno? Piłeczki uderzając o podłoże wydają przy tym różne dźwięki. Ludzie myślący kreatywnie znajdą w tym możliwość układania całych melodii, czego mnie, przyznam się szczerze, nie udało się zrobić. Złożenie logicznej całości z szeregu dźwięków jest dosyć trudne, mimo wszystko spróbować swoich sił. Niektórzy zapewne jako wadę uznają dość archaiczną grafikę, lecz nie oszukujmy się, nie można mieć wszystkiego. Trudno mi zaliczyć Ball Droppings do jakiejkolwiek z kategorii. Jest bowiem zarówno grą logiczną i muzyczną, gdy chcemy ułożyć muzykę z dźwięków odbijających się kulek. Jako plusy tej produkcji można zaliczyć przede wszystkim genialny pomysł twórcy i pokazanie, że do dobrej zabawy potrzeba tak niewiele. Słowa nie wyrażą w pełni mojego zdania, więc napiszę tylko jedno: polecam.