Ninjah to kolejny przedstawiciel gier zręcznościowych dla wytrwałych. Chociaż brak jej fabuły, nie oznacza to mniejszej grywalności. Tytułowy wojownik musi pokonać trasę z jednego punktu do drugiego, używając do tego swojej skoczności, elastycznej liny i szybkostrzelnej broni.

 Sprawa tylko z początku wydaje się łatwa. Na planszach mnóstwo jest kolorowych elementów, które nie zawsze są nieszkodliwe. Dotykać można tylko klocków, których barwa zgadza się z paskiem u dołu ekranu. Żeby zmienić jego kolor, należy zetknąć się z odpowiednim elementem o wzorze szachownicy. Ich konfiguracja zwykle nie pozwala na szybkie przemieszczenie się od startu do mety, a to właśnie czas decyduje o miejscu na liście najlepszych wyników.

 Każda plansza posiada własną tabelę rekordów. Co ciekawe, grając po raz kolejny, widać poczynania najlepszego gracza (wyglądającego jak duch), dzięki czemu wiadomo w których miejscach jest się szybciej, a w których trzeba podgonić. Wynik, jak w Formule 1, uwzględniany jest do jednej tysięcznej sekundy - liczy się każda chwila.

 Odpowiednie ułożenie elementów na planszy oraz wykorzystanie stref, w których nie można używać liny, sprawia że jeden etap można powtarzać setki razy. Żeby było trudniej, w niektórych nie można korzystać z liny, w innych strzelać (działa to na zasadzie dmuchawy - odpycha od podłoża), a są i takie, gdzie przy pomocy klawiatury nie da się poruszyć. Wiadomo jednak, że trening czyni mistrza i z minuty na minutę jest coraz lepiej. Bohater ginie w dalszej części trasy, jednak często o "zwycięstwie" decydują ułamki sekund i trochę szczęścia.

 Ninjah to zręcznościówka wyśmienita. Autor nie wypełniał planszy, jakimiś polami siłowymi, odmiennymi powierzchniami, dmuchawami czy laserami. Postawił na kilka elementów, które odpowiednio wykorzystane wcale się nie nudzą, a dostępność edytora map (a przez to zestawów stworzonych przez innych użytkowników) tylko przedłuża zabawę. Dla efektów udostępniono "slow motion" czyli zwolnione tempo. Łatwiej w nim manewrować, ale czas wcale nie zwalnia, więc używać go należy z umiarem. Na podstawowe 50 etapów potrzebowałem ok 3h, ale dzięki możliwości pobrania dodatkowych, potrzymam grę na dysku trochę dłużej.

 Jedynym minusem jest muzyka, która bardziej przypomina popis perkusisty niż porządny utwór. W grafice przyczepić się mogę jedynie do mało efektownego wyglądu bohatera, ale przy tej wielkości nie ma co wymagać szczegółów w postaci koloru oczu. Podczas gry i tak nie zauważa się oprawy audiowizualnej, bo na pierwszym planie jest grywalność. Fani zręcznościówek nie będą zawiedzeni!