Kiedy powstawały pierwsze produkcje, opierające się na pomyśle latania małym kosmicznym stateczkiem i strzelania do wszystkiego, co się rusza, nikt by chyba nie przypuszczał, że idea zabawy przetrwa do dziś. W pewnym momencie rozpoczęto próby ratowania gry, które przeniosły rozgrywkę z kosmosu w inne miejsca, między innymi także i do świata podwodnego.  Zasady, w odróżnieniu od rejonu, w którym dzieje się akcja, praktycznie nie uległy zmianom. Zasiadamy za sterami łodzi podwodnej i napierając cały czas przed siebie, niszczymy wrogie jednostki bojowe. Początkowo jest ich niewiele, ale później pojawiają się jako uzbrojone i w wężykowatej formacji, utrudniając tym samym pozytywne zakończenie misji. Od czasu do czasu znaleźć można bonusy, których zebranie odpowiedniej ilości, pozwoli na zwiększenie dostępnego pancerza.  Pierwsze, co rzuca się w oczy to bardzo „powolnie” wgrywające się menu główne, całość z resztą działa tak jakby chciała, a nie mogła. Sam statek, którym przyjdzie pokierować, wygląda bardzo obskurnie, nieprzyjemnie i nie zachęca do zabawy. Lepiej sprawa ma się z wrogimi jednostkami (choć trudno tu mówić o rewelacji) oraz przede wszystkim z ładnym tłem. Niestety, gracz od razu rzucony jest na wysoki poziom trudności, uniemożliwiający przejście do drugiej planszy (przynajmniej u mnie), dlatego trudno powiedzieć czy oprócz zwykłego lasera, można się posługiwać inną bronią (choć szczerze wątpię). W tle przygrywa muzyka, wszędzie naokoło słychać strzały, wybuchy itd. także sfera dźwiękowa nie wypada tak źle, jakby można było przypuszczać.  Do gry podchodziłem z wielką rezerwą i muszę przyznać, że słusznie. Nie znajdzie się w tej produkcji nic oryginalnego, nic, co by pozwoliło na komfortową zabawę, a nabawić się można tylko białej gorączki. SubSurface polecam tylko fanom tego gatunku, bo reszta naprawdę się zawiedzie.