- Luigi, wychodzę. – rzekł Mario, zakładając swoje czerwone buty i czapkę. - Co? Czemu?! – zapytał się z niezadowoleniem Luigi. – Przecież mieliśmy dzisiaj iść na kręgle! - Żółwie poczekają. Zresztą, nie pamiętasz jaki dziś dzień? Zawsze co tydzień w piątek ten stary kretyn Bowser porywa księżniczkę. - A niech to, zapomniałem. Dobra, leć, tylko nie zapomnij przypomnieć jej o założeniu systemu antywłamaniowego w zamku. - Ok. – powiedział, po czym wyszedł z mieszkania. Luigi zamknął za nim drzwi. Po chwili jego smutek zamienił się w zaskoczenie i strach. Stojący nieopodal zegar o kształcie grzyba wskazywał godzinę czternastą. - Momma mia! Pół godziny temu miałem pójść odetkać rury Donkey Kongowi! Mam nadzieję, że nie oberwę znowu beczką. – powiedział Luigi, po czym szybko wyszedł... i zamarł. Nad jego głową unosiła się dziwna, skrzydlata postać. - Witam, nazywam się Dachi, to ty jesteś Mario? – stwór rzekł przyjaźnie, aczkolwiek w jego głosie wyczuwalna była nuta desperacji. - Ja... - Potrzebujemy twojej pomocy! – przerwał Dachi. – Nasze królestwo zostało zaatakowane przez ciemnego człowieka, a moich przyjaciół schwytano! Jesteś naszą ostatnią nadzieją. Luigi, z natury tchórz, zdziwił się niezmiernie tym, co powiedział. - Tak, pomogę wam. - Wspaniale! Wiedziałem, że to powiesz. Zanim wyruszymy, muszę dokładnie wyjaśnić ci całą misję. – mówił dalej. – Będziemy musieli przejść przez sześć wielkich światów, jeśli chcemy ich uratować... - Czekaj, czy każdy z nich jest zakończony zamkiem? – spytał się Luigi. - Skąd wiesz? - A, tak zgadywałem. - Nie będę już więc mówił o rzeczach, które wiesz: że za sto złotych monet dostajesz nowe życie, podobnie jak przy zjedzeniu zielonego grzybka. A, właśnie, zapomniałbym. – rzekł, po czym wyjął z kieszeni czerwony, migający pasek. – Załóż go. Luigi spojrzał na niego ze zdziwieniem, po czym wziął podarunek. - To pasek zdrowia, dzięki niemu będziesz bardziej wytrzymały na wszelkie zadawane ci obrażenia. Jeśli przy granicach będzie w miarę pełny, otrzymasz za to niebieskie monety, za które możesz kupować przedmioty w okolicznych sklepach. - Jakie obrażenia? – powiedział urażony Luigi. – Wystarczy rozgnieść potwora, zanim jeszcze pomyśli! - Nie do końca. Nie na każdą goombę da się naskoczyć. Niektóre z nich najwidoczniej wyciągnęły wnioski po wcześniejszej walce z tobą, gdyż noszą hełmy z kolcami, które wręcz uniemożliwiają ich zabicie. Niestety, to nie jedyne utrudnienie, jakie cię czeka. By przejść do niektórych lokacji będziesz musiał uruchomić specjalne mosty. Problem w tym, że nie są one trwałe, po kilkunastu sekundach rozpływają się w powietrzu, przez co musisz być szybki, gdy nimi przechodzisz. Słyszałem również, iż rozpoczął się sezon tornad. Możesz wykorzystać ich moc do przeskakiwania nad przepaściami i pułapkami. - Czy to już wszystko? – rzekł po chwili ciszy Luigi. - Tak, tak. Oczywiście. Jak sądzę, możemy już ruszać? - Chyba tak – odpowiedział, po czym wyobraził sobie Donkey Konga, walącego beką w muszlę klozetową i zaśmiał się cicho. Ruszyli prosto przed siebie, każdy na swój sposób. Każdy z nich spojrzał w górę, mając na myśli tylko jedno pytanie. - Ładne niebo, nieprawdaż? – zapytał się cicho Dachi. - Na pewno lepsze niż w innych klonach – odparł Luigi. - Co powiedziałeś? - Nic, nic.