Opisywana gra jest dość kontrowersyjna poprzez pomysł. Uprzedzam też - My First Skydiving Academy nie jest produkcją przy której spędzicie długie godziny. Wręcz przeciwnie - zapewne po kilku minutach odejdzie ona w zapomnienie. Jednak te kilka minut które ja spędziłem przy grze było nadzwyczaj przyjemne.

Czarny humor który akurat mi sie podobał, może nie przypaść do gustu innym. Przedstawmy sytuację: Leci sobie samolot i nagle z tego oto samolotu wypada dziecko. Niemowlak dokadniej. Naszym zadaniem jest tak sterować niemowlakiem, aby szczęśliwie (?) doleciał do końca planszy. Po drodze mijamy (bądź uderzamy) w skały, drzewa, różnego rodzaju obiekty latające (sępy, nietoperze, pterodaktyle) a przy każdym bliskim kontakcie z tymi przeszkadzajkami dostajemy szczegółowe informacje na tenat zwichniętej rączki, złamanej nóżki czy stłuczonej główki.

Poza mordowaniem całych zastępów takich rozkosznych pociech, gra polega na nabijaniju jak największych wyników punktowych. Kiedy przez kilka sekund nie uderzamy w nic (to nie takie proste) zwiększamy prędkość i... zaczynamy płonąć niczym meteor w atmosferze. Jest to na tyle ciekawa właściwość, że napotkane fruwajki zostają zniszczone a my robimy coraz większe kombosy.

Kiedy już dotrzemy do końca pierwszego levela czeka nas drugi a potem trzeci. Niestety tylko tyle. Na plus jednak można zaliczyć pewne zróżnicowanie tych leveli. W Sępiej Dolinie jak nazwa wskazuje mijamy przemiłe ptaszki, nadziewamy się na kaktusiki, a to wszystko w skąpane w blasku zachodzącego słońca. W dżungli za to mamy palmy, chaszcze, pterodaktyle i ciekawe tła. Natomiast w ostatnim levelu arktycznym wszystko jest oczywiście biało-niebieskie a na końcu czeka na nas... Yeti.

Jak widać oprawa graficzne prezentuje się wyśmienicie, choć niektórym może nie podobać się jej prostota. Jednak IMO trudno nie docenić oszczędnej estetyki i idealnie dobranych kolorów. Równie dobrze prezentuje się oprawa dźwiękowa. Towarzyszy nam motyw przewodni z filmu Top Gun który pasuje idealnie do "lotniczego" charakteru gry, a odgłosy mordowanych niemowlaków brzmią hm... realistycznie? 

Pozostaje mi tylko orzec że twórca włożył w tą gierkę kawał naprawdę dobrej roboty. Polecam każdemu kto chce się rozerwać i akurat szuka kilkominutowej gierki. O ile nie odstrasza was nieco makabryczny humor, powinniście spędzić przy tej produkcji kilka miłych chwil.